‘談天說道’ 分類的彙整
-
從習近平講話說道教文化
從習近平講話說道教文化
習近平：“1、如果第一粒扣子扣錯了，剩餘的扣子都會扣錯，人生的扣子從一開始就要扣好。2、我們決不可拋棄中華民族的優秀文化傳統，恰恰相反，我們要很好傳承和弘揚，因為這是我們民族的“根”和“魂”，丟了這個“根”和“魂”，就沒有根基了。”
作為土生土長的宗教，道教一直為中國傳統文化的發展作出過巨大貢獻，在中國文化中佔有著重要的地位，是中國傳統文化的「三大支柱」之一。
道教對中國傳統文化的貢獻，首先表現在哲學思想方面。哲學所關心的問題是宇宙和人生的根本問題。道家道教實際上很關心宇宙的根本問題，如老子早在先秦時即以為：宇宙萬物皆由「道」產生而來，而「道」則是超越時間和空間的。這種看法，不僅屬中國哲學史上對宇宙根本問題的首次闡釋，而且與現代科學關於宇宙起源的理論也頗相吻合。
其次，道教對中國醫藥學的發展也作出了巨大的貢獻。道教的基本信仰是長生成仙，而追求長生則首先須祛除疾病，因為疾病可以損害身體健康甚至導致人的死亡；此外，道教還有著同其他宗教一樣的慈悲胸懷，以廣行善事、積功累德、濟世利人為務，甚至以之作為得道成仙的條件之一，這也促使道士們不僅關心自身的病痛，而且去拯救他人的疾苦。
除了哲學和醫藥學外，道教還對中國的文學藝術產生過很大的影響。道教曾廣泛運用散文、詩詞、小說、戲曲、音樂、繪畫等手段，以人們喜聞樂見的形式來宣揚自己的思想觀念等，如著名的《泰山神啟蹕回鑾圖》及《朝元仙杖圖》俱屬此類，而道教常用的「遊仙詩」和「青詞」等還成為了中國文學的一種體裁。其結果，是大大豐富了中國的文藝寶庫。
不僅如此，道教所追求的逍遙自由精神還極大地刺激了中國文人的浪漫情感，道教的許多典故也為中國的文學創作提供了豐富題材。傳統文學名著如《封神演義》、《水滸傳》、《紅樓夢》等，也多以道教思想為宗旨或深深地烙有道教文化印記。
最後，我們想談一下道教對今日所謂「環境保護」的貢獻。
道教認為，人與萬物共同稟「道」而生，故「萬物與我為一」，因而主張人應該與自然界和諧相處、不能隨意地破壞自然環境。
此外，道教徒還遵從老子「見素抱樸，少私寡欲」的教導，主張「不勞精思求財以養身，不以無功劫君取祿以榮身，不食五味以恣，衣弊履穿，不與俗爭」，這對於我們樹立適度消費的觀念，杜絕「竭澤而漁」式的開發，維持可持續發展，亦具有重要的借鑒意義。
總之，古老的道教不僅在中國傳統文化中佔有著重要的地位，而且對現代社會的發展也有著巨大的啟示。
(網文編輯)
-
禮拜仙真聖像是迷信，對身體無益嗎？
禮拜仙真聖像是迷信，對身體無益嗎？
道教跪拜姿势
教外的人常說，神像無論是用什麼材料製造，只是個不動的偶像而已！對神像跪拜只是迷信，有何用？跪拜會損害膝蓋關節。
跪拜姿势01
對於道教徒，禮拜仙真不是迷信。
首先從心理方面：
禮拜仙真是道教徒精神的寄託和心靈的撫慰。對神恭敬，能消除傲慢之心，使心境平和，呈祥瑞藹，不起嗔怒。常懷清靜，對事物不起貪戀，
跪拜姿势02
其次是生理方面：
對仙真虔誠恭敬的叩首和跪拜，能使人的精神與根骨關節、經絡、血氣及五臟六腑都能整得到體協調與提升，收陰陽平衡之效。同時也促進了血液循環，水火互濟，腎氣下引，氣從以順，氣血通暢，意行合一，精神愉悅，百病不生，益壽延年。
跪拜姿势03
-
八旬老太蝸居垃圾池 法官判不孝兒親身體驗
八旬老太蝸居垃圾池 法官判不孝兒親身體驗
2014年5月5日，離母親節只有6天，可徐州鄭集鎮付沃村的金老太依然住在垃圾池內，鋪著破爛的棉被，地上的饅頭，就是晚餐。傍晚，法官陳魏第18次前來，現場判三兒子金安(化名)在垃圾池親身感受一下。最後，金老太被兒子安置在”新家”一個透風的倉庫，兒子住在小樓裡。
八旬老太蝸居垃圾池 法官判不孝兒親身體驗
古語有云：「養兒防老，積穀防飢」，這句話現今香港社會在還可以嗎？
回想自己的經歷，我是50後的。六七十年代的年青人所受的教育，著重書本智識，亦注重德育啟蒙，所以當時大部份年青人都懂得尊師重道，謙恭有禮，恭敬尊長，孝順父母，一般都會把賺到的金錢與父系家庭分擔責任，所以那時的長者真的老有所依，若他們多生幾個子女，撫育成才，讓他們踏足社會後，真是達到「養兒防老」的意義。
但到了八九十年代後的社會，功利主義，物質生活遠勝德育的陪訓。年青人急功近利，尊師重道的精神，隨時光消逝而淹沒；讓坐，敬老，謙恭的態度已乏善可陳，對大家庭制度責任分擔的觀念已漸漸模糊，年青人只著重自我的想法，羽翼未豐想離巢遠去。
他們在思想、行為意識上對供養父母的觀念乏善可陳，再者年青人在現實生活中如工資低、生活指數高，百物騰貴，尤其是住房的開銷，他們的收入除了供自己的消費外，所餘無幾。他們或想盡一點心意也顯得「力不從心」，作為他們父母若不用為子女分擔費用，就值得慶賀了。
因此我們要「自求多福，積穀防飢」，在我們有生之年及仍有能力工作時儲備一些積蓄，必需「適者生存」，待年老無依時還可以有尊嚴地生活。若求「養兒防老」，也需要按社會潮流作出修改，子女供養只不過後備而矣；「積穀防飢」才是我們未來生活的座右銘，要做足準備功夫，所謂：「宜未雨而綢繆，無臨渴而掘井」，我們的未來仍需靠自己的努力。
-
道可道非常道─生活道教智慧
書名: 道可道非常道─生活道教智慧
作者: 樊惟證
樊智偉，道號惟證，皈依於香港蓬瀛仙館，屬全真龍門派第三十四傳弟子。香港中文大學文學士（中文）、文學碩士（文化及宗教）、 教育文憑（通識）。現職蓬瀛仙館道教文化中心副主任。由2004 年起，逢周四在《明報》心靈導航版刊載“津津樂道”。內容簡介
•為什麼做人要“難得糊塗”？
•站在成功線上，我們如何才能取得更大的進步？
•面對物欲橫流的社會，該怎樣做才能養護身心、自在生活？
•何謂命運？怎樣看待生活中的吉凶、禍福？本書藉四個範疇：
第一章 恬靜•身心：「靜」能夠抑制噪動的心：只要冷靜沉著，就能後發先至。
第二章 耕耘•生活：幸福是自己創造的，災禍是自己招來的。
第三章 節制•欲求：當一個人的欲望彰顯時，他的眼光就會被蒙蔽。
第四章 施愛•社會：有道之人不會放過任何幫助他人的機會；他亦能從中找到真正的快樂。書內的48則觸動心靈的小故事，以道家的睿智，帶領人們在生活中審視人間世的各種利害，啟發我們更為清醒地思考生命，認識、改善生活，從而享受人生真正的快樂。
另外篇章之間加闢“道教小知識”欄目，有趣、實用，助你輕鬆跨過困厄、暢通人生。
此外還有簡逸的水彩插圖介紹《道德經》。希望閱讀這本書的讀者能深受感動，對人生另有一番體會。
推介原因：
這本書雖然並不是道教著作，但卻可藉著道教的教理教義洗滌生活在繁忙都市人們的心靈。樊惟證師兄在薄薄的小書中；處處充份展現了「道在逍遙」的角度去看事物，從而刷新自己的思維。惟證師兄常居蓬瀛仙館學修並進之結晶，文采飛揚，慧聰流溢；引經釋典，化奧義而達簡明；崇德揚善，彰根本而繹真風。一旦付梓流傳，良可導人向善，必能為淳風俗、善世情、博仁愛、致和諧而起到一定的積極作用。 -
天人合一與道法自然 — 道教關於人與自然和諧的理念與追求
天人合一與道法自然 — 道教關於人與自然和諧的理念與追求
作者：中國道教協會副會長 – 丁常雲 文章來源：中國道教2006年第3期中國道教協會副會長丁常雲於七年前所寫的一篇道教關於人與自然和諧的理念與追求文章。作為道教徒對今天的社會的種種衝突，極具深思。
內容擇要如下：
人與自然的關係始終是人類社會關注的問題。道教的自然觀強調人與自然的和諧共生，人與自然和諧的法則就是“天人合一”與“道法自然”。“人法地，地法天，天法道，道法自然”是道教處理人與自然關係的準則，它反映了道教“天人合一”的和諧理念，“道法自然”的和諧原則。
一、道教對理想仙境的追求
二、道法自然的和諧原則 — 體現了人與自然和諧共存的原則有三
第一，人與自然萬物都是“道”的化生；
第二，人與自然是一個有機的統一整體；
第三，人與自然是相互依存的；三、天人合一的和諧理念
四、人與自然關係的新思考 — 在處理人與自然關係上
第一，要實現自然觀念的轉變；
第二，要實現價值觀念的轉變；
第三，要實現倫理觀念的轉變；
第四，要實現生產觀念的轉變。綜上所述，道教對於社會和諧的追求是積極向上的，也是與現代社會相適應的，無論是“天人合一”的和諧理念，還是“道法自然”的和諧法則，都是社會所需要提倡和弘揚的。特別是道教關於“人與自然和諧”的思想，對於當前構建社會主義和諧社會具有十分重要的指導意義。
各位網友可瀏覽下列網址：
http://www.taoist.org.cn/webfront/webfront_viewContents.cgi?id=2390
或按天人合一與道法自然PDF版 下載 -
道教與元宵節
道教與元宵節
元宵節( 正月半 ) – 正月十五是農曆新年的第一個月圓之夜，象徵著春天的到來。民俗文化中人們吃元宵、賞花燈、猜燈謎，以示祝賀。這是傳統新春定義的最後一天，亦是春節假期之後的第一個重要節日。中國明朝錢塘瞿佑《雙頭牡丹燈記》：“每歲元夕，於明州張燈五夜。傾城士女，皆得縱觀”。
每年的正月十五，既是民俗文化中的元宵節，又是道教文化中的上元節。道教文化與民俗文化相互融合，交匯出獨有的“過十五”文化。
農曆正月十五之所以稱為上元節，起源於道教的“三元說”。道教經義《雲笈七簽》中雲：“夫混沌分後，有天、地、水三元之氣，後成人倫，長養萬物。”
上元節與道教崇奉的神靈有關。道教是崇拜多神的宗教。道教崇奉的神靈種類繁多，其中三官大帝就是地位較高且較有影響者。三官大帝即天、地、水“三官”，有關其來歷說法頗多，或說起源於中國古代宗教對天、地、水的自然崇拜，或說起源于五行中金(主生)、土(主成)、水(主化)三氣，或以為即堯、舜、禹，等等。“三官”在早期道教中就已佔有很重要的地位，如漢末天師道為病人祈禱時需舉行“三官手書”儀式，即將病人姓名和服罪之意寫於紙上分別送呈天、地、水三官。
南北朝時期，“三官”又與“三元”相配而成為“上元天官紫微大帝”、“中元地官清虛大帝”、“下元水官洞陰大帝”。據稱，天官能賜福、地官能赦罪、水官能解厄，分別誕生於正月十五日、七月十五日、十月十五日。各地的人們為了祈福、拔罪和禳災，多分別在這三個日子舉辦“上元會”、“中元會”和“下元會”。
因此，道教將正月十五日定為上元節，七月十五日為中元節，十月十五日為下元節。
正月十五張燈的習俗，相沿已久。到了北魏，道教的上元節已經定型，上元張燈也由之固定下來。隋唐時代，元宵節張燈，達到十分興盛隆重，而且燈的品質不斷提高，娛樂活動日益豐富多采，並且一直沿襲至於近代。現代民眾的文化生活比以往豐富得多，但是對於傳統的節日仍然表現出很高的參與熱情。元宵節仍是民間的一個大節，而且它與宗教的聯繫已經淡化，而演變成全民性的時令節日。
元宵節以張燈觀燈為主要特點，同時舉辦豐富多彩的民間娛樂活。元宵節的活動最有吸引力的當然是張燈和觀燈。民間的藝人或者一般能紮燈的一般民眾，到了元宵前就要開始紮燈采。那燈，常常做成各種動物、花草，神仙，人物故事，戲劇造型等等。大家各起巧思，做出的花燈千姿百態，爭奇鬥妍。除了陳列為主的燈采之外，還有不少是以燈為道具進行表演的。比台舞龍燈，耍獅子燈，跑馬燈，等等，都是常見的民間演藝。
香港的道教宮觀大多會在正月十五日舉行祈福科儀，
如蓬瀛仙館舉行「上元寶懺」，「三元寶懺」及「東嶽懺」；
青松觀舉行「讚星行大運」等。
2013 香港元宵綵燈會一覽
財神到！多個卡通財神花燈紮作已於尖沙咀文化中心露天廣場駐場，祝大家財源滾滾，衣食無憂，一沾新春好意頭。而元宵佳節正日(2月24日)，尖沙咀文化中心將有雲南大型民族歌舞表演，以及傳統手工藝包括汕頭瓶內畫、佛山剪紙、五華木偶、傳統花燈、粵劇化粧及劇服穿著示範。另外，香港文化博物館邀請本地紮作師傅，製作大型五層傳統走馬燈，屆時更有福、祿、壽三星、財神、運財童子將現身向你恭賀。
春節綵燈展 – 財源滾滾福運來
日期：2013年2月7日至3月17日
時間：6pm-11pm
地點： 香港文化中心露天廣場
新界西元宵綵燈會
日期： 2013年2月22日
時間：7:30pm-10:30pm
地點：青衣公園新界東元宵綵燈會
日期：2013年2月23日
時間：7:30pm-10:30pm
地點：粉嶺遊樂場市區元宵綵燈會
日期：2013年2月24日
時間：7:30pm-10:30pm
地點：香港文化中心露天廣場( 文章內容及相片均來自互聯網)
-
ประวัติเหลาจื้อโดยย่อ
[show_avatar email=tan_chenghoon@yahoo.com align=right avatar_size=90]เหลาจื้อ (เล่าจื้อ) แซ่หลี่ชื่อตัวว่าเอ่อร์ ฉายาเปอะหยาง หรือตัน (เหลาตัน) เป็นคนอำเภอขู่รัฐฉู่ (ปัจจุบันคือเมืองลู่อี้ในมณฑลเหอ หนาน) เกิดในช่วงหลังยุคชุนชิว (ประมาณก่อนคริตศักราชปี 571) ท่านเคยรับราชการเป็นบรรณารักษ์ ที่หอสมุดหลวงของราชวงศ์โจว เหลาจื้อมีอายุมากกว่าขงจื้อประมาณ 20 ปี ในเวลานั้นขงจื้อเคยเรียนถามพิธีกรรมกับเหลาจื้อในสมัยราชวงศ์โจว เมื่อกลับมายังประเทศหลู่ได้ยกย่องเหลาจื้อกับนักเรียนว่า “ท่านเหลาจื้อที่เราพบนั้นดุจเทพเจ้ามังกรเห็นหัวไม่เห็นหาง ความรู้ของท่านนั้นลึกล้ำยากที่หยั่งวัดได้ นับเป็นครูของเราอีกท่านหนึ่ง”
เมื่อราชวงศ์โจวถึงยุคเสื่อมโทรม เหลาจื้อลาออกจากราชการมุ่งหน้าไปทางทิศตะวันตกผ่านด่าน”หานกู่”เข้าสู่ประเทศฉีน นายด่านชื่ออินซี่ขอร้องให้หยุดพักที่ด่านเพื่อเขียนหนังสือปรัญชาแห่งชีวิต ท่านจึงได้เขียนหนังสือชื่อว่า “เหลาจื้อ” ขึ้นมา 1 เล่มมีอักษรทั้งหมด 5,000 คำ ต่อมาเรียกว่าคัมภีร์“เต้าเตอะ” หลังจากนั้นไม่มีใครทราบบั้นปลายของชีวิตท่านเลย เหลาจื้อคือนักคิดและนัก ปรัญชาที่ยิ่งใหญ่คนหนึ่งของจีน เป็นต้นกำเหนิดของปรัญชาเต๋า ต่อมาถูกยกย่องให้เป็นต้นตระกูลแซ่ลี้ของฮ่องเต้ในสมัยราชวงศ์ถัง แล้วถูกฮ่องเต้ราชวงศ์ถังแต่งตั้งให้เป็นเทพแห่งเทพเจ้า (ไท่ซ่างเหลาจวิน) เป็นหนึ่งในร้อยของผู้มีชื่อเสียงด้านวัฒนธรรมในประวัติศาสตร์โลก ผลงานที่เป็นแก่นสำคัญมากที่สุดคือเหตุความเรียบง่าย สนับสนุนปกครองโดยไม่ปกครอง ซึ่งหลักคำสอนดังกล่าวเป็นรากฐานต่อการพัฒนาปรัชญาอันลึกซึ้งของจีนมาอย่างยาวนาน จึงถูกยกย่องให้เป็นศาสดาแห่งศาสนาเต๋า
เหลาจื้อใช้คำว่า “เต๋า” อธิบายถึงการเปลี่ยนแปลง(พัฒนาการ)ของสรรพสิ่งในจักรวาล มีแนวคิดว่า”เต๋ากำเหนิดหนึ่ง หนึ่งกำเหนิดสอง สองกำเหนิดสามและสามกำเหนิดสรรพสิ่ง” เต๋าก็คือ”ชีวิตแห่งวิถีธรรมชาติ” เพราะ ”คนเคารพกฏของดิน ดินเคารพกฏของฟ้า ฟ้าเคารพกฏของเต๋าและเต๋าเคารพกฏของธรรมชาติ” “เต๋าเป็นการมองกฎแห่งธรรมชาติอย่างเป็นกลาง มีความเป็นอิสระ มั่นคงไม่เปลี่ยนแปลงและการปฏิบัติอย่างสม่ำเสมอโดยไม่ย่อท้อ” คือความหมายอันเป็นนิรันดร์
-
Introduction to Lao zi
Lao zi, name Li Er, the word ‘Bo Yang’, also name Lao Dan. was born in about around BC 571 the later period of spring and autumn (Chunqiu period ), Chu state Ku county (now Henan LuYi). Had done Zhou dynasty keep hidden chamber of history, in charge of the royal scheme. His about more than twenty years old greater than Confucius, Confucius had to zhou dynasty asked him ritual, back after Lu state to his students say: I see Lao tze, like be secretive in one, knowledge deep and unpredictable, it is my teacher!
Zhou dynasty decline, Lao zi resign the goverment post then from west going to ‘han-gu-guan’ into the qin state, the defend of gate duty officials name YinXi ask for stay. Written have the “Lao zi” five thousand words, also called the “Tao Te Ching”. Then his “Left vanish into thin air”.
Was China ancient times a great philosopher and thinker, founder of the Taoist school. By the Tang dynasty emperor after think those named ‘Li’ account ancestor, and be Tang emperor Wu after sealing for the very high lord (Tai Shang lao jun). Is the world cultural celebrities, the world one hundred celebrities. His opus essence is simplicity dialectics, opinion govern by doing nothing that goes against nature, the theory to the development of Chinese philosophy has a profound effect. His is be honored as Taoism ancestor.“Lao zi” with ‘way’ to explain the evolution of the universe, that the tao bring forth one, one bring forth two, two bring forth three, three bring for all things on earth. ‘Tao’ is ‘the life command and often nature’. Human being way to earth, earth way to heaven, heaven way to Tao, Tao way to natural rule. ‘Tao as the objective laws of nature, but also has a independent don’t change, go not almost’ eternal significance.
-
老子簡介 (Introduction to Lao zi /ประวัติเหลาจื้อโดยย่อ)
老子，姓李名耳，字伯陽，謚曰聃，又稱著老聃。楚國苦縣(今河南鹿邑)人, 生于春秋後期(約公元前571年左右), 他曾做過周王室的守藏室之史, 掌管王室圖籍。老子約比孔子大二十歲，孔子曾到周朝向他問禮，回鲁國後向他的學生說：我所見的老子，好像神龍見首不見尾，學識淵深而莫測，真是我老師呀！
周王室衰敗時，老子辞官西出函谷關入秦，為關令尹喜所留，著有《老子》五千言，又稱《道德经》，隨後便“莫知其所終”。是中國古代偉大哲學家和思想家、道家學派創始人。被唐朝帝王追認為李姓始祖，又被唐皇武后封為太上老君。是世界文化名人，世界百位歷史名人之一，其作品精華是朴素辨証法，主张無為而治，其學說對中國哲學發展具有深刻影嚮，在道教中被尊為道祖。
《老子》以“道”解釋宇宙萬物的演變，認為“道生一，一生二，二生三，三生万物”，“道”乃“夫莫之命（命令）而常自然”，因而“人法地，地法天，天法道，道法自然”。“道為客觀自然規律，同時又具有獨立不改，周行而不殆”的永恒意義。 -
ศาสนาเต๋าในประเทศไทยโดยสรุป
泰國道教概述(泰文版)
การย้ายถิ่นฐานของชาวจีนโพ้นทะเลในประเทศไทย (ชาติพันธุ์จีน) เกิดขึ้นตั้งแต่ยุคเฟื่องฟูของสมัยราชวงศ์ถังถึงยุคโจรสลัดญี่ปุ่นก่อกวนในสมัยราชวงศ์หมิง และย้ายถิ่นฐานมายังทะเลจีนใต้มากขึ้นในปลายรัชสมัยราชวงศ์ชิง ซึ่งในการย้ายถิ่นฐานนี้ก็เป็นการนำเอาวัฒนธรรมและความเชื่อในเทพเจ้า(ศาสนาเต๋า)ตามติดออกมาสู่ภายนอกประเทศ การที่ชาวจีนโพ้นทะเลต้องดำรงชีวิตอยู่ร่วมกับกลุ่มชนต่างชนชาติในต่างแดน แต่พวกเขาก็มีจุดร่วมของการนับถือและการคิดถึงบ้านเกิดเมืองนอน ก่อให้เกิดกิจกรรมต่างๆร่วมกัน ดังนั้นกิจกรรมในพิธีทางศาสนา การที่พวกเขามีความเชื่อร่วมกันทำให้พวกเขาพร้อมกันจุดธูป คุกเข่ากราบไหว้ สมานสามัคคีเป็นอันหนึ่งอันเดียวฟันฝ่าอุปสรรคและความทุกข์ยาก โดยไม่รู้สึกถึงความโดดเดี่ยว ในสมัยราชกาลที่ 5 พระปิยะมหาราชทรงมีความเมตตาทรงผ่อนปรนกฏบัญญัติต่อชนชาวจีนมาก ในเวลานี้เองทำให้การดำรงชีพของชุมชนชาวจีนมีความมั่นคงขึ้น และสถานะทางสังคมในไทยก็ได้รับการยอมรับมากยิ่งขึ้น จึงทำให้ชุมชนชาวจีนกล้าที่จะลงรากสร้างศาลเจ้าหรือวัด เพื่อแสดงออกถึงความเชื่อถือเทพเจ้าของบ้านเกิดตัวเอง นับระยะเวลามาถึงปัจจุบันมีประวัติซึ่งเกินร้อยปีขึ้นไป และเหล่าศาลเจ้าศาสนาเต๋ายังคงเหลือให้เห็นอยู่เป็นจำนวนไม่น้อย เช่น
1. ศาลเจ้ากวนตี้อู่ตั้งอยู่ริมแม่น้ำธนบุรี ป้ายบนประตูศาลจารึกไว้เป็นปี 1781 เชื่อระยะเริ่มก่อสร้างต้องก่อนหน้านี้อีกประมาณหนึ่ง
2. สร้างเมื่อปี 1782 ศาลเจ้าเซวินเทียนซางตี้ตั้งอยู่ที่อยุธยา ป้ายบนประตูศาลจารึกไว้เป็นปี 1842
3. สร้างเมื่อปี 1816 ศาลเจ้าบ้านหม้อ ก็คือศาลปุ้นเถ่ากงบ้านหม้อ
4. สร้างเมื่อปี 1872 ศาลเจ้ากวนตี้ที่เกาะสมุย
5. สร้างเมื่อปี 1854 ศาลเจ้าเซียนกงตลาดน้อย
6. สร้างเมื่อปี 1864 ถนนเจริญกรุงใกล้ปากซอย 63 ศาลเจ้าซินซิ่งกงเทียนจี้
7. สร้างเมื่อปี 1883 ใกล้กับสถานีรถไฟหัวลำโพงถนนไมตรีจิตต์ศาลเจ้าชีเซิ่นมา (ชิกเซียนมา)
8. สร้างเมื่อปี 1892 ถนนสำเพ็งซอยตลอดเก่าศาลกวนตี้
9. สร้างเมื่อปี 1893 ถนนวัดสามปลื้มซอยสำเพ็งศาลซินซิ่ง (ศาลเจ้าจิ่วฮวงจิโต๋เหล่า) และ
10. สร้างเมื่อปี 1902 และศาลเจ้าลวี่ตี้ตั้งอยู่ที่กรุงเทพฯ เป็นต้น
เมื่อย้อนไป 70 ปีก่อนรัฐบาลไทยได้ประกาศนโยบายด้านการศึกษา โดยกำหนดห้ามการเปิดเรียนเปิดสอนภาษาจีนดังนั้น ลูกหลานชาวจีนอายุ 60 ปีลงมาส่วนมากไม่สามารถพูดเขียนภาษาจีนได้แล้ว แม้แต่แซ่ของตัวเองก็ไม่สามารถเขียนได้ ยิ่งแย่ไปกว่านั้นภาษาจีนท้องถิ่นของตัวเองก็ไม่รู้จัก บางคนรู้ว่าตัวเองเป็นลูกหลานคนจีน แต่ไม่ทราบแซ่อะไร เมื่อก่อนศาลเจ้าเต๋าจำนวนมากไม่ได้ใช้ภาษาจีนในการถ่ายทอดรุ่นสู่รุ่น และก็ไม่รู้ว่าศาสนาเต๋าคืออะไร รู้แต่เพียงว่าเหล่าเทพเจ้าในศาลเจ้านั้นนำมาจากทางด้านใต้ของจีน กระทั่งบรรพบุรุษผู้สืบทอดศาลเจ้าในยุคก่อนก็ไม่ได้ทิ้งประวัติใดๆไว้ แต่เพื่อให้ศาลเจ้ายังต้องดำรงคงอยู่ต่อไปจึงค่อยๆปรับตัวไปร่วมกับสีสรรของพุทธศาสนา จึงทำให้พิธีกรรมของศาลเจ้าเต๋าในปัจจุบันก็ได้ใช้พิธีเดียวกันกับพุทธศาสนาสายเถรวาทประเทศไทยเป็นเมืองพุทธ ในสังคมชาวจีนเองความรู้เกี่ยวกับศาสนาเต๋า นอกจากนักพรตเต๋าและบรรดาศาสนิกชนศาสนาเต๋าซึ่งมีจำนวนน้อยแล้ว คนทั่วไปเข้าใจว่าการ “ไหว้เจ้า” หรือ “ไหว้เหล่าเอี้ย” ก็คือการ“ไหว้พระ” และการ “ไหว้พระ” ก็คือการ “ไหว้เจ้า” หรือ “ไหว้เหล่าเอี้ย” ทำให้การ “ไหว้เจ้า” หรือ “ไหว้เหล่าเอี้ย” กับการ “ไหว้พระ” คืออันเดียวกันจนยากที่จะแยกออกจากกัน คนทั่วไปรู้ว่าศาสนาพุทธคืออะไร ใครคือศาสดาของศาสนาพุทธ คนส่วนมากไม่รู้จักศาสนาเต๋า? ใครคือศาสดาของศาสนาเต๋า? และก็ไม่รู้ว่าตัวเองนับถือคือศาสนาเต๋า ต่อความหมายและความป็นมาของการ “ไหว้เจ้า” หรือ “ไหว้เหล่าเอี้ย” ไม่ชัดเจน เป็นเช่นนี้จากรุ่นสู่รุ่นจวบจนปัจจุบัน ความเข้าใจของสังคมต่อศาสนาเต๋ายิ่งมายิ่งลางเลือน ด้วยเหตุนี้จึงมีความจำเป็นที่จะต้องกล่าวสรุปโดยย่อเกี่ยวกับศาสนาอันเก่าแก่ของเรา-ศาสนาเต๋า
ในฐานะที่เป็นศาสนิกชนของศาสนาเต๋า อันดับแรกจะต้องเข้าใจที่มาที่ไปของความเชื่อถือของเรา ตลอดจน ประวัติศาสตร์ ความหมายและแก่นธรรมคืออะไร? ในโอกาศนี้เรามาร่วมกันศึกษาศาสนาต๋าที่เราเคารพและนับถือ
ศาสนาเต๋าเป็นศาสนาที่เก่าแก่ของชนชาวจีน มีประวัติศาสตร์อันยาวนานนับเวลาถึงปัจจุบันมีอายุได้ 4,711 ปี โดยเริ่มต้นจากราชวงศ์ฮวงตี้ เฟื่องฟูยุคเหลาจื้อในรัชสมัยราชวงศ์โจ พัฒนาเป็นศาสนาโดยจางเต้าจวินในราชวงศ์ฮั่น ศาสนาเต๋าเคารพฟ้าและกราบไหว้บรรพบุรุษเป็นฐาน บนพื้นฐานของความเชื่อนั้นให้ “เต๋า” เป็นสภาวะสูงสุด การศึกษาเทพยดาเซียนเป็นแก่นกลาง จวบถึงปัจจุบันมีเนื้อหาที่กว้างขวางและซับซ้อนมาก ภายในนี้รวมถึงภูมิปัญญาของ ชาวบ้านและวัฒนธรรมที่สืบทอดต่อๆกันมา เป็นต้น เป็นศาสนาของชนชาวจีนแต่ดั้งเดิมศาสนาเต๋ามีความเชื่อว่าสรรพสิ่งในใต้เหล้าล้วนแต่มีเทพยดาสิงสถิอยู่ “ผู้ใดมีเต๋าผู้นั้นได้ชื่อว่าเป็นผู้มีคุณธรรม” เน้นถึงปุถุชนต้องปฏิบัติธรรม (เต๋า)และสะสมความคุณธรรม ส่งเสริมในชีวิตประจำวันต้องมีเมตตา ประหยัดและอ่อนน้อมถ่อมตน ในการปฏิบัติพัฒนาภายในตนเองนั้นเน้นที่ความสงบสันโดษไม่แก่งแย่ง
ศาสนาเต๋าเคารพนับถือเทพเจ้าหลากหลายองค์ ในจำนวนนี้ต้องนับว่า ซานชิงเป็นเทพแห่งเทพเจ้า นอกจากนั้นยังมีสามเทพแห่งจักรวรรดิ์(เทพฟ้า เทพดินและเทพน้ำ) ตลอดจนถึงเจ้าพ่อเมืองและเจ้าที่เจ้าทาง สังเกตุเห็นว่าในบรรดาเทพเหล่านี้มีที่มาจากฟ้าดิน คนเดินดินบรรลุเซียน รวมถึงบุคคลในประวัติศาสตร์ที่มีบารมี มีความรู้ มีปฏิบัติดีมีคุณธรรมและแพทย์ที่มีผลงานความโดดเด่นเป็นต้น
